Орман

Орман міні,
Мұның да үні
Кейде жұмсақ, кейде шу.
Кейде тынық,
Кейде сұлық,
Кейде дауыл гу де гу.

Күздігүні далада

Сарнайды бүгін жел неге,
Жапырақтар сыңсып тулайды?
Күңіреніп бүгін көл неге,
Соқтығып мұнша тулайды?

Қара құс һәм адам

Қара құс:
Жалғанға патша баланған,
Данышпан ізгі саналған,
Аллашыл әділ адамнан,
Қайдан шықты бұл мінез?!

Адам:
Тексеретін сен емес!
Ескеретін мен емес!
Саған адам тең емес,
Маңайымнан жоғал тез!

Міржақыптың қайтарған жауабы

Көке аға, осы күнде мен жаспын ғой,
Жай-күйіңді біле алмай адастым ғой.
Көп жылдар мешеу қалған халық үшін,
Алаш деп, бәлшебек деп таластым ғой.

Пасық байларға

Бай болсаң мақтанып,
Тыраштанып, баптанып.
Басқаны жау көріп,
Өзінше сақтанып.

Арамнан мал жиып,
Қайыр, зекет бермейді.
Ғарып мүскін кездессе,
Көзін жұмып көрмейді.

Һүнерменен хасыл болған нәрселер

Һүнердың афзалдығын еттім зікір,
Мұхтәрәм оқушылар, жібер пікір.
Ғылыммен хасыл болған нәрселерді
Жазайын баян етіп, тыңдап отыр.

Ат жетпес алты айшылық алыс жолға,
Аз күнде жеткізеді бұл от арба.
Естілмес хабарларды жер шетінен
Аламыз телеграммен я ғәжибә.

Балдызға (Екінші хат)

Жаздым сәлем балдызға.
Ғашығым сіздей жалғыз ба?
Осы ауылда кездестік,
Көңілімді қалғызба.

Балдызға (Бірінші хат)

Сәлем жаздым балдызға
Осы ауылда кез келіп,
Қазақшылық ғұрпында
Бар ғой деп қақым жезделік.

Бұрын солай болушы ед,
Кетпесе заман өзгеріп.
Жатсынбасаң, Жәнима,
Бізде болмас өзгелік.

Жұмбақ

Һәр түрлі бір түбекті аң жайлаған,
Арыстанды бастық қып хан сайлаған.
Айдаһар, жолбарыстан уәзірі бар,
Батырдың ғайратына жан таң қалған.

Дос болған піл мен қасқыр және барыс,
Һәр түрлі сый зияфат ала барып.
Күшті аңның бәрі өзіне қараған соң,
Аузына түскен басқа аң домаланып.

Қазақ халқының бұрынғы һәм бүгінгі халі

Міржақып, неге отырсың қалам тартпай,
Бәйге алмас болғанменен жүйрік шаппай.
Шамаңды кәдәри хал1 көрсетсеңші,
Байғұс-ау, оянсаңшы қарап жатпай.

He файда бір орыннан қозғалмайтын,
Тазармас қарасу да жатқан ақпай.
Артықтан тағлым алып, кемпе үйретпей,
Жүруің лайық па ғақыл таппай.