Қазақ халқы сайын даламызда емін - еркін көшіп жүріп, табиғат құбылыстарын мұқият бақылаған. Ол кезде бүгінгідей ауа райын болжайтын стансалар болмаса да, халқымыз жыл сайын бір мезгілде қайталанып отыратын, өлкемізге тән жайттарды жадына тоқып, соған қарай қам жасаған.
Аты әлемге мәшһүр болған ғұламалар Аристотель мен Гиппократ адамның көзге көрініп тұрған сырт пішініне, яғни бет - әлпетіне қарап та, оның жан - дүниесінен хабардар болуға болатындығын дәлелдеп кеткен.
Он жетісі күнгілер – еті тірі, қызығушылығы мол, ойының жүзеге асуына көп күш салатын, мүмкіндігі шексіз өнертапқыштар. Өзіне өзі сенімді, жеке болуды қалап, мақтанып та қоятыны бар.
Бала сәби кезеңінің соңына дейін жүруді үйренеді, жайлап сөйлей бастайды. Осылардың уақытына сай баланың өз еркімен отыруын, еңбектенуін, тәй - тәй басып жүруін қадағалауға тырысу керек
Тоқты жұлдызындағыларды – алмас, тау хрусталі, циркон, қызыл түсті лағыл (рубин), бриллиант (гауһар), істе жақсы сәттілік әкеліп, келеңсіз жәйттер мен көз тиюден сақтап, табыс әкеледі.
Тастардың да адам өмірінде алатын орны бар. Оны халық аузында қалған «Ақыл – гауһар бағасыз, ақымақ – ауру дауасыз» деген қанатты сөзден де аңғаруға болады
Құран Кәрімде көптеген жерде әл - мисақтан (әлімсақ, рухтар әлемі) бастап ана құрсағындағы түрлі сатылар, балалық, жастық, егделік, кәрілік, қабір әлемі мен ақыретке дейінгі әр алуан кезеңдерді атап өтеді