Қиямет-қайым орнап, махшар майданы кезінде Ұлық Алла әулие, ғұламаларға: – Мұхамбеттің тозақта жатқан үмбеттерін құтқарыңдар, – деп әмір етеді. Әулиелер сәлдесін тозаққа тастайды да: – Әй, Мұхамбеттің қарабет үмбеттері!
Ескендір дүниеден өтерінде уәзірлеріне: – Жер бетінде өлген адамның саны жоқ. Қияметте ат тұяғындай жерден жетпіс мың адам тіріледі. Мені адам аяғы баспаған, тірі жан көмілмеген жерге апарып жерлеңдер.
Әке (ер) – ұрпақ иесі, панасы, айбары, үй басшысы және асрыушысы. Жеті атадан санағанда екінші ұрпақ. Ол тек бір отбасы ғана емес, ауыл, ру қамқоршысы, үлкен - кішіге бірдей қамқор азамат, ел ағасы ретінде көрінеді.
«Бәс» /салт/. «Осындай даңқ пен атаққа ірі ас пен тойға бәс жеңімпаздары да ие болған» /Жас Алаш/. Ел ішінде ертеден келе жатқан қызықты салт пен әдеттің бірі – бәс тігу.
Белді таянбайды. Себебі жақын адамы қайтыс болғанда жоқтау айтып жылаған әйел ғана белін таянады. Жақты таянбайды. Қайғы - қасіреттен әбден қажыған адам ғана жағын демеу етіп, таянады.