Ағай! Сізге айтатын өтінішім бар еді: үй іші кедей, әке - шешем кәрі, жұмысқа жарайтын адамдары жоқ, маған телмірумен отырады... Бірер ай демалысқа шығып, үйдің кәсібін дұрыстап берсем деп едім
Боран. Қар бораны... Қар бораны емес - ау, қан бораны!.. Желі, ұйтқып соққанда, тұншықтырып дем алғызбайды. Қары майда жабысқақ емес, тікенектей қатты; бетке тисе қарып, қаны сөліңді сорып алғандай.
Ызыңдаған ащы жел суық лебін денеге соғып, тітіркендіреді. Денені түршіктіріп, қыстың ызғарын көз алдыңа елестетеді: — Қыс келеді, қыс келеді!.. — дегендей болады.
Сағындық қарсы екенін де, көптің пікіріне қосылатынын да ашып айтпай, бетін тыржита түсіп, біресе шатаб оттың қағазын ақтарып, біресе шотты қаққан боп, басқарманың талқылап отырған мәселесімен жұмысы жоқ адам тәріздене қалды.
Мектеп үйі. Ұзын тақтайдан істелген екі - үш қатар отырғыштар тұр. Ортаға таман мұғалім үстелі мен орындығы, үстінде кітап, қағазы; үйдің керегесінде Ленин суреті, кеспе әліпби, сауатсыздықты жою қоғамының үгіт суреті; үйде: Зейнеп, Маржан, Мәреш.
Боқбасар мен Имаш он күндей жол жүріп, арып - ашып, табандары тесіліп, ауылға зорға жетті. Осы бір айдың ішінде Боқбасардың басынан мың түрлі жұмыс өткен сияқты болды.
Төртбақ, теке көз, шалбар бет қараны көрсең, бұл Арыстанбайдың Мұқышы екен де қой. Мұқыш екенін сездіруге өзі де құмар. Қызмет басындағы адамды көрсе, шырғалап соның маңынан шықпайды.
Ортада кеңсе бөлмесі. Екі есігі бар, бірі тысқа, екіншісі бөлмеге шығады. Кеңсе бөлмесінде Сейіт пен Мұқан. Сейіт қамшы ондап отыр. Мұқан жалбаланған ескі қысса оқып тұр. Аз тыныс.