Өлімді жеңген ана

Мақтасақ — әйелді мақтайық та, құрметтейік те әйелді. Әйел — ана, барлық қиындықты жеңетін сарқылмайтын күш, көзді бұлақ емес пе!..

Қасқырды атқан қайсысы?

Арқамызда тотыдай құлпырған қызылды-жасылды бір-бір байлам қырғауыл. Әрең көтеріп келеміз. Ылғи еркегі - атасы, әкесі, баласы... Әжесіне де, шешесіне де, қызына да тигеніміз жоқ. Атпадық.

Бірінші фонтан

Асанбай үйіне амалсыз қайтып еді. Мұнай бұрғышыларының екі кезегін бірге өткізіп, үшінші кезек басталғаннан кейін қайтты. Қауырт күндер өтіп, қауырт сағаттар басталған кез еді. Түнгі сағат төрт болып қалған екен, амалсыз қайтты.

Адамның анасы

…Менің сол жақ бүйірімнен қара бұлт қаптап, түтіндетіп келе жатыр. Бұлттың салмағы жерге батқандай, жер қайқаңдап қабағын шытқандай болады.

Құлаған құз

Тоғай. Егін. Шалғын... Жабағыдай ұйысқан қалың көктен машинаның кейде жоны ғана көрінеді. Арғы қабақта аспанмен тілдескен Алтайға жаңа жолмен бірге Ертісті кесе біз де өттік.

Қадірлі қонақ

Қонақ кішірек болғандықтан Ажар оның астына жастық қойып биіктетеді, сонда да, Ажардың басы төрт елі, Сұлтанның басы бір сүйем жоғары тұр қонақтан.

Керуен

Алдыңғы арбадағы шелек танау сарша жігіт осылайша әндетіп келеді. Темір белдікті, пұшық арбаның үстіндегі құрым киіз күркенің ішінде бүк түсіп жатқан кемпір, бетіне қонған шыбынды тырысқан саусақтарымен анда-санда бір жасқап қояды.

Туған жер

Пойыз жүрер алдындағы сәтті есіңе түсірші: қоңырау соңғы рет соғылған, жолаушылар мен шығарып салуға келген кісілер айрылысар алдындағы сөзін асыға - үсіге айтып, қоштасып, құшақтарын енді ғана жаза, ажыраса береді де, әлденені ұмытқандай қайта оралады, қайта құшақтасады, қызыл бояу жаққан ерін қайыс ерінге қайта жабысып, бас - аяғы жоқ бір - бір сөз, бір - бір ауыз тілектерін жолдап, абыр - жыбыр, ал кеш қалған жолаушылар дәл бір өрттен шыққандай, есі - түсі қалмай етек - жеңі далақтап жүгіріп келеді.

Жолаушы жолға шыққанда

Баяғы қазақ: «Жолаушы үйден қырық қадам ұзап шыққасын-ақ басына мүсәпірлік түседі» депті. Кім біледі, қазіргідей алдында алақанын тосып, ас-суын әзірлеп күтіп тұрған қонақ үй болмағасын сыбай-салтаң шыға қалған салт атты жолаушы үйінен қырық қадам ұзап шыққасын күні мүшкіл болса болатын да шығар.

Жер шоқтығы

Көкшетауда бір болған кісінің бұл өлкеге қайта айналып соқпауы мүмкін емес. Көргеннің көзін жаулап, есіткеннің құлағын елеңдетіп есіл-дертін алып ынтызар ғып бітетін өлке.