Ол жиналыстан көңілсіз қайтты. Әлгінде Көкшетаудың бас-аяғына жиналған дүйім жұрт алдына бұны жалғыз шығарып алып, кеудесіне орден қадаған қуанышын да сезіп келе жатқан жоқ. Сол арада ол қуанғаннан гөрі іштей ыңғайсызданып бітті.
Құлқын сәріде жазу столына кеп отырғанда айтар ойым әзір сияқты еді. Ыбырсып жатқан қолжазбаларды ары ысыра сап, әдеттегі машықпен бір парақ қағазды алдыма тартып алдым.
Қатын - ей, шам жақ, баққа түскен кімдер екен қарайық! — дейді. Қожайындарды көрген ұрылар тұра қашпақшы болғанымен көзге түсіп қалады. Ұрылардың біреуі тез арада бір ағашқа жабысады да, демін ішке тартып, үнсіз тұрып қалады.
Баймолда болыс болғанда жұртта, жұрт болғанда "еті тірі пысықтарда" екі түрлі көзқарас болды. Бірсыпырасы — көксе ақсақалдар, бір кезде жұртты бір шыбықпен айдаған көкжалдар:
Аудан аткомның "төтенше өкіл" деген мандатын төрт бүктеп боқшаңа салып, ауылдық "орындаушыға" келіп ылау тауып бер деп шұқшисаң, ол қалбалақтап сені Шегірдің үйіне алып барады.
Қарасу елінде сайлау. Ел екі жік. Бір жағын бастап жүрген Құламбайдың немересі Берден. Екінші жағын бастаушы — Басығараның Әлімі. Басығара атқа мініп, ел тізгінін ұстағанда өлке бойындағы елде қарсы шығар, бетін қайтарар жан болмады деп Дәкең марқұм аңыз қылып отырушы еді.
Әбілбайдың үйі абыр - сабыр болды да қалды: Әбекеңнің өзі тұрып төр алдындағы тері көрпесін сілкіп салды. Қатыны Жамал есік жақтағы шылапшын - құманын, аяқ - табағын жинастырды.