Еліктеу сөздер

Еліктеу сөздер — табиғат құбылыстары мен жан - жануарларда болатын әр алуан дыбыстарға және олардың сын - сипат, қимыл - әрекеттеріне еліктеуден туған сөздер. Қазақ тілінде еліктеу сөздердің екі түрі бар:

1) еліктеу есту қабілеті арқылы пайда болған еліктеуіш сөздер: тарс - тарс, салдыр - гүлдір, дыр - дыр, гүрс, шолп;
2) еліктеу көру қабілеті арқылы пайда болған бейнелеуіш сөздер: жалт, жарқ, лып, маймақ, көлбең. ербең - ербең.
Олар көмекші етістікпен (ет -) тіркесіп күрделі мүшенің құрамына кіреді. Жеке тұрып сөйлемде көбінесе пысықтауыш, анықтауыш кызметін атқарады. Мысалы: Мырс етіп күлді. Бүлк - бүлк желіс. Ол күрт бұрылды. Интонацияның елеулі мәні бар. Мысалы: Рақмет үндемей отырып қалды (С. Ерубаев). Жаз. Шаңқай түс мезгілі (М. Әуезов).[2] Еліктеу сөздер семантикалық жағынан алғанда

біріншіден, табиғатта ұшырайтын сан алуан құбылыстар мен заттардың бір - бірімен қақтығысу я соқтығысуларынан туатын, сондай - ақ, неше түрлі жан - жануарлардың дыбыстау мүшелерінен шығатын әр қилы дыбыстарға еліктеуден пайда болған түсініктерді білдірсе,
екіншіден, сол табиғатта ұшырайтын сан алуан құбылыстар мен заттардың және неше түрлі жан - жануарлардың сыртқы сын - сипаты мен қимыл - әрекеттерінің де қилы - қилы көріністерінен пайда болатын түсініктерді білдіреді.
Мысалы: арс, гүрс, дүрс, қорс, тарс, тырс, ырс, барқ, борт, күрт, кірт, морт, сарт, шырт, дүңк, күңк, қыңқ, мыңқ, маңқ, саңқ, шаңқ, шіңк, сыңқ, таңқ, тыңқ, ыңқ, болп, былп, жалп, желп, қолп, ірк, ырқ, сарт - сұрт, тарс - тұрс, арс - ұрс, жалт - жалт, жалт - жұлт, қалт - қалт, қалт - құлт, қаңқ - қаңқ, қаңқ - құңқ, шаңқ - шаңқ, шаңқ - шұңқ, арбаң - арбаң, бүгжең - бүгжең, арсалаң - арсалаң, ербелең - ербелең, батыр - бұтыр, далаң - далаң, тарбаң - тарбаң, қызараң - қызараң, қаңғыр - күңгір, қайқаң - құйқаң, митың - митың, салаң - сұлаң, ыржың - тыржың т. б.

Анықтамасына қарай бұл сөздер іштей екі салаға бөлінеді:

еліктеуіш (еліктеме) сөздер және
бейнелеуіш (бейнелеме) сөздер.

Мазмұны
1 Еліктеуіш сөздер
2 Бейнелеуіш сөздер
3 Еліктеуіш сөздердің дыбыстық ерекшеліктері
4 Әдебиет

Еліктеуіш сөздер
Еліктеуіш сөздер деп табиғатта ұшырасатын сан алуан құбылыстар мен заттардың бір - біріне қақтығысу - соқтығысуларынан туатын дыбыстарды, сондай - ақ, жан - жануарлардың дыбысталу мүшелерінен шығатын әр түрлі дыбыстарды есіту қабілеті арқылы белгілі - белгілі түсініктер ретінде қабылдаудан болған және сол түсініктердің атаулары есебінде қалыптасқан сөздерді айтамыз. Мысалы: Мылтық тарс етті; қарға қарқ етті деген сөйлемдерді алсақ, ондағы тарс деген сөз мылтықтың атылуынан туған дыбыстың атын білдірсе, қарқ деген сөз қарғаның дыбыстау мүшесінен (қарқылдауынан) шыққан дыбыстың атын білдіреді.

Бейнелеуіш сөздер
Бейнелеуіш сөздер табиғатта кездесетін белгілі - белгілі елес, құбылыстарды көзбен көру қабілеті арқылы туатын түсініктердің аттарын білдіреді. Мысалы: Ырғалып қарға қарқ етті; ірімшік ауызынан салп етті деген сөйлемдердің екіншісінде салп деген сөз дыбысты емес, қарғаның ауызынан ірімшіктің жерге қарай түсіп бара жатқан я түскен кезіндегі көрініс елесін, сол көріністің бейнесін білдіреді.

Еліктеуіш сөздердің дыбыстық ерекшеліктері
Еліктеуіш сөздердің дыбыстық ерекшеліктерін сөз еткенде, үш түрлі мәселе ескерілуге тиіс:

дыбыстық құрамы,
буын жүгі,
айтылу ырғағы.
Еліктеу сөздердің дыбыстық құрамында, демек, олардың дыбыстарының тіркесуінде белгілі бір ізге түсіп қалыптасқан әрі орнықты, әрі жүйелі заң бар деуге болады. Оған еліктеу сөздердің, мысалы, мынадай үлгілері айғақ.

Арс, борс, гүрс, дүрс, мырс, тарс, тырс т. б.
Борт, бырт, күрт, кірт, морт, сарт, сырт, шарт, шырт т. б.
Жап, жып, лап, лып, сап, сып, тап, топ, тып, шап т. б.
Барқ, бырқ, жарқ, зырқ, зірк, күрк, қорқ, ірк т. б.
Аңқ, еңк, дөңк, дүңк, діңк, күңк, қаңқ, қоңқ, саңқ, сұңқ, шаңқ, шіңк, ыңқ т. б.
Былқ, кілк, қолқ, қылқ, солқ, селк т. б.
Балп, болп, былп, елп, жалп, желп, жылп, салп, сылп, шалп, шолп, шылп, үлп т. б.
Жамп, күмп, қомп, томп, тымп, сымп т. б.
Даң, дүң, тың, қаң, құң, маң, шаң, шұң, шың т. б.
Ар, быр, дар, дыр, дір, күр, қор, қыр, сыр, шар, шыр т. б.
Баж, быж, бұж, гүж, күж, қыж, шаж, шыж т. б.
Ақ, бақ, бық, қақ, қық, сақ, тық, шақ, шық т. б.
Жалт, жылт, кілт, қылт, мылт, сылт, талт, тылт т. б.
Гу, ду, зу, лау, сау, су т. б.
Барп, борп, қорп, сарп, тарп, тырп т. б.

Әдебиет
А. Ысқақов, Қазіргі қазақ тілі, 1974 ж.
Қазақ тілі. Энциклопедия. Алматы: Қазақстан Республикасы Білім, мәдениет және денсаулық сақтау министрлігі, Қазақстан даму институты, 1998 жыл, 509 бет.
Тіл білімі терминдерінің түсіндірме сөздігі — Алматы. «Сөздік - Словарь», 2005 жыл.