Адам деген қызық. Өзіндегі бар затты бағаламай, өзінде жоқ затты ойлап, «соған қол жеткізбедім» деп үнемі мұңайып жүргені. Күндердің күнінде сол «өзімде жоқ» деп жүргеніне ақыры қолы жеткенде, «бұған менің қолым жетті ғой» деп тәубесіне келмей жатып, келесі бір «жоғын» армандауға кіріседі.