Ресей немесе орыс тарих ғылымы әлі күнге дейін мифтер арқылы өмір сүреді

Ресей немесе орыс тарих ғылымы әлі күнге дейін мифтер арқылы өмір сүреді
Ресей/орыс тарихнамасы патша заманда түркі халықтарына қатысты еуропалық дәстүрлерді жалғастырды. Екатерина II, аналық жағынан неміс князьдер отбасына, ал оның әкесі - Солтүстік Германияның кішігірім ақсүйек отбасына жатады, орыс тарихын еуропалық стильде жазуға бағыттайтын неміс тарихшыларын пайдаланды.

Ол кезде неміс тарихнамасы мектебі ең дамыған, бірақ, әрине, ол еуроцентристік болған еді. Еуропоцентризм – бұл еуропалық өркениет пен мәдениетті ең жоғары стандарт және барлық өркениет пен адамзат мәдениетінің шынайы көзі ретінде қарастыратын мәдени - философиялық ұстанымы. Немістер орыстарды Еуропаға байлағысы келді, бұл түсінікті, бірақ, өкінішке орай, сонымен бірге оларға жабайы және қатыгез Азияға қарсы тұрды.

Орыс тарихнамасының мұндай негіздері орыс ойының табиғи еуразиялық тамырынан алыстауына әкелді. «Олар неміс тарихи мектебінің барлық тұжырымдары мен көзқарастарын білді», - дейді С. Ф. Платонов. Біртіндеп дамыған елдермен бірге келе жатқан Еуропаның «қосымшасы» Ресей туралы пікір біртіндеп қалыптасқан, бірақ олар түріктер туралы ұмытуға тырысты.

Соловьев өзінің көп томдық «Ежелгі дәуірдегі Ресей тарихы» алғы сөзінде барлық орыс тарихнамасының әдіснамасын келтірді: 13 ғасырдың ортасынан бастап тарихшы оқиғалардың табиғи ағынын үзуге құқылы емес, яғни князьдік отбасылық қатынастардың мемлекеттік қатынастарға біртіндеп ауысуы және түркі кезеңін енгізіп, түркілерді, олардың қатынастарын көрсетпеу, осы құбылыстардың негізгі себептерін жабу қажет деп айтты.

Осылайша, үш ғасырлық кезең, әлемдік процестерге әсер еткен түрік мемлекеттерінің (Алтын Орда, Қазақ, Қазан және басқа хандықтар) тарихы Ресей мемлекеттілігінің қалыптасу оқиғалар тізбегінен тыс қалды. Мұндай әдіс тупикке әкелді, өйткені нақты князьдік қатынастардан мемлекеттік қатынастарға көшу Орда Русінде болды және орыстардың имперлық сана - сезімі орасан зор мемлекет басқаруға үйреткен түріктердің арқасында пайда болды.

Көрнекті орыс тарихшысы В. О. Ключевский Ресей тарихын отарлау логикасына сәйкес кезеңдерге бөлді: «Ресейдің тарихы, - деп жазды ол, - отарланған елдің тарихы... Елді отарлау біздің тарихымыздың басты фактісі болды, оның барлық басқа фактілері жақын немесе алыс байланыста болды».

Ключевскийдің негізгі зерттеу нысандары мемлекет және ұлт болды, ал мемлекет орыс және халық орыс болды. Еділ мен Жайықта, Сібірде және Ресейдің оңтүстік даласында өмір сүрген түріктерге мен олардың мемлекеттілігіне орын болмады.
Бұл жағдайда Александр Невский немесе Иван Калита таққа отыру үшін белгіні кімден алды? Ключевскийдің өзі «солтүстік Ресейдің княздіктері тәуелсіз иеліктер емес, және түріктердің «улустары»; олардың княздері бізді Орда ханы құрметтегендей, «еркін патшаның» құлдары деп аталды» деп жазды екен.

13 ғасырдан бастап орыстар Орда жорықтарына қатысты. Н. И. Карамзиннен басталған орыс тарихнамасын алғашқы қадамдардан бас тартты, ол өзі түрік болса да, орыс императрицаның нұсқауларын мұқият орындады.
Атақты тарихшы Й. Хейзинга «тарихи оқиғалар қоршаған ортадан жазасыздықты жоюға мүмкіндік бермейді» деп жазды. Соған қарамастан, орыс тарихи мектебі түріктерді сыртқы орта ретінде қарастырып, жалған жолмен тарихты жазды.

Кеңес тарихшылары жаңа жалған дәйектерді қосып, бұрынғы орыс патша тарихшыларының жолын жалғастырды. Сонымен, «қоқыс туралы ғылым» пайда болады және оның негізінде - достар емес, жаулар іздейтін жалған идеология пайда болды.
Орыс тарихнамасы бастапқыда жасанды ілім ретінде қалыптасты, орыс тарихшылары өтірік бейнелер ойлап тапты, жоқ тарихи кейіпкерлерді және Ресейдің ойдан шығарған жеңістерін, мысалы, Куликово шайқасы сияқты.

Олар православие шіркеуінің рөлін асқақтатып жіберді. Ресей мемлекетінің тарихы Киев Русінен басталды деп жазды. Мұндай дереккөздердің жалғандығы бүгінде айқын болды. Норман теориясы Новгородтан бастауды ұсынды, бірақ бұл кішігірім швед қаласы (Холмгарден) кең орыс империяның негізі бола алмады.

Алтын Орда имперлық Ресейдің табиғи негізі ретінде қалды, бірақ ол орыс патша және кеңес империяның идеологиялық себептерге сәйкес келмеді. Осылайша Ресейдің тарихы оның негізінсіз қалды. Бұған түріктердің тарихын орыстардың жауы ретінде бұрмалау қосылды.

Айта кету керек, Алтын Орданың ішінен Ресейдің пайда болуы тіпті екіжақты пікірі бар адамдар үшін де айқын болды. Карл Маркс былай деп жазды: «Ұлы Петр моңғол құлының саяси өнерін Шыңғысханның әлемді жаулап алу жоспарын жүзеге асыруды мұрат еткен моңғол билеушісінің мақтаныштарымен ұштастырды».

Шындығында Ресей тек Иван Грозныйдың қол астында, содан кейін Қазан хандығының жаулап алғаннан кейін пайда болады. Бұл Мәскеу, Қырым және Қазан хандықтардың Алтын Орда мұрасы үшін күресі болды.

Фашизмді жеңгенге дейін, 1944 жылы Алтын Орданы оқуға тыйым салған Сталинді кеңес түркілерінің (татарлар, қазақтар, башқұрттар, өзбектер және басқалардың) өткен тарихы қатты қорқытқан еді.

Қазір Сталин жоқ және бүгін қолдарындағы құжаттарымен өткеннің суреттерін бейтарап түрде ұсынуға болады екен, бірақ Ресейдегі мемлекеттік шовинизмнің кесірінен әлі де шын және әділетті жағдайда орыс пен түріктердің орта тарихын айту мен жазу қиын нәрсе.
Керімсал Жұбатқанов, Қазақ - Орыс халықаралық университетінің доценті, тарих ғылымдарының кандидаты