Мұғалім болу арманым болды...

Мен, Слям Русланович Заиров Павлодар қаласының №9 гимназия - мектебі мен №18 жалпы орта білім беру мектебінің қазақ тілі мен әдебиеті мұғалімімін. Бала кезімнен мұғалім болуды армандадым. Мен үшін мектеп - бұл шығармашылық әлем, әр сабақ қайталанбас, бұл өзіне, таным әлеміне шексіз жол. Біз өз жолымызда кімді кездестіреміз? Көмек қолын кім береді? Өз пікірінен қалай бас тартуға, еркін және ашық болуға болады? – деген сұрақ қоятынбыз.
Жақсы оқытушы болу үшін, өз пәнімізді және оған үйрететін оқушыларды сүюіміз керекпіз. Дана мұғалімдер өз тәрбиеленушілерін өмірде таңдау жасаған кезде түсініп, оларға қолдау көрсете алуы қажет. Әркім үшін өзіне сену, таңдау керек.
Сыныпқа кіріп, сабақ бастаған кезде әр оқушының көзіне қараймын.. Олар әртүрлі! Әрбір ой, идеялар әлемі, барлығына ашылып, өз мүмкіндіктерін көрсетуіне көмектесіп тырысамын Бұл кішкентай адамның болашағы маған байланысты екенін түсінемін. Менің оқушыларым республикалық және аймақтық конкурстардың лауреаттары болғанда, мерекелер мен жобаларға қатысып, Мен ұсынған бастамалар мен ұмтылыстармен әуестеніп, өзімнің іске асырғым келетін өз ойларымды жоспарлап, ұсынып отырғаныма қуаныштымын.
Мұғалім үшін ең бастысы - өзі болу, бәріне үлгі болу. Оқушылар ұстаздарды дарынды, шыдамды, қызықты және жан - жақты адам ретінде түсінген және қабылдаған кезде жақсы. Оқушыны түсіну үшін өзін оның орнына елестету керек, ол сияқты ойлауға тырысу керек. Бұл қаншалықты қиын, бірақ қажет. Өмір - шексіз таным.
Мен балаларды сауатты жазуға және сөйлеуге, олардың жан - жақтарында із қалдыруға, оларға ойлауға, дауласуға, өз көзқарасымды қорғауға үйреткім келеді. Олардың алдында қандай мүмкіндіктер ашылғанын көрсету. Өмірде анықтауға көмектесу, олармен олардың жасында нені көп уайымдайтынын айту. Менің мамандығым, тіл маманы болғаннан кейін, қазақ әдебиетінің классикасынан мысалдар келтіруге, осындай мүмкіндік береді. Әдебиет сабағында мәңгілік құндылықтар: мейірімділік, парасаттылық, асылдық, сатқындық, өтірік туралы көп айтамыз. Менің тамаша көмекшілерім бар — олар әлемдік әдебиет туындыларының ең үздік кейіпкерлері.
Үйге келгенде, мен Константин Кушнердің сөзін жиі еске аламын: "өзге педагогикалық жүктемені тек ғарыштық жүктемелермен салыстыруға болады". ИӘ, кейде тоғыз - он сабақ өткізгеннен кейін күш жоқ, бірақ дәптерлерді тексере отырып, сені жаңа, қызықты нәрсе күтетін, балаларды, олардың сөздерін, сүйкімді бет - әлпетін, таңқаларлық әңгімелерді еске аласың және менімен жасалғанның барлығы бекер болмайтынын түсінесің. Бірден оңайырақ болады: қанаттар арқадан қалай өскенін байқамай, әрі қарай жұмыс істеуіме шабыт аламын. Мен мұғалім мамандығын таңдағанымды мақтан тұтамын!