Жайма-шуақ

Абайла
Күннің үкісін
Жіберер болсаң қозғап бір,
Сау етіп көктің күмісі
Төгіліп кете жаздап тұр.

Ауылдастар арасында

Ақын болдың маңдайыңа бақ дарып,
Абыроймен жүрсін, оны атқарып,
Деп ауылдың адамдары
Көңілге
Келгендерін айтып жатыр ақтарып.

Тамаша

Тамаша той-думанмен таң атырса
Сол кезде жаныңда әсем жан отырса
Тамаша жексенбі күн көл басында
Тұнықтан балық аулап бала отырса

Мың жұлдызы бар болса да

Мың жұлдызы болса да, байқамайсың басқаны,
Бір жұлдыздан тұрады, махаббаттың аспаны.
Сол бір жұлдыз жанады, сол аспанды жарық қып,
Жарықта да түк көрмес ғашық болған жарықтық!

Құбақан

Құбақан оң да болды, сол да болды.
Құбақан тарам - тарам жол да болды.
«Оң», «солды» шарласа да шарты келіп,
Жылтырақ қара портфель қолда болды:

Не үшін?

- Екі көзің не үшін керек?
- Жақсыларды көру үшін!
- Екі қолың не үшін керек?
- Елге көмек беру үшін!

Жұлдыз көп, түн қойнында жымыңдаған

Жұлдыз көп,
түн қойнында жымыңдаған.
Жымыңдап, сан тағдырдан сыр ұрлаған.
Мен - Күнмін,
Жүрегі нұр, тәні - Шуақ.
Сөнбейтін сәуле берген ғұмыр маған.

Маңдайға жазылмаған ғұмыр әні...

Маңдайға жазылмаған ғұмыр әні...
Сезімнен кімдер, сірә бақыт құшқан?
Күзетіп жын тығылған құмыраны
Мысқылдап көз тігеді уақыт дұшпан.

Бүгінгі түн...

Бүгінгі түн, көз ілдім бе,
Білмедім..
Ғұмыр ма бұл сүргенім...
Жанарымды жас буып жуып жаттыңыз..
Миығынан күліп тұрды түн керім
Оянсам, құр сүлдерім..

Рұксат бер!

Жүректің жазықсыз дүрсілінен
Қимастық кернеген күрсінуден..
Арманға асыққан таңдарымнан
Көктемнің алғашқы бүршігінен